EUGENIUSZ GRZEGORZ WASILEWSKI

Filozof, nauczyciel akademicki, doktor nauk filozoficznych.

Urodził się 9 V 1943 r. w Wilnie. W 1961 r. ukończył Szkołę Średnią nr 11 (obecnie gimnazjum im. Adama Mickiewicza). Następnie studiował filozofię na Uniwersytecie im. M. Łomonosowa w Moskwie.

Po ukończeniu studiów w 1970 r. wykładał dyscypliny filozoficzne na Uniwersytecie Wileńskim i w Instytucie Pedagogicznym (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny) w Wilnie. W roku 1987 na Uniwersytecie im. M. Łomonosowa obronił pracę doktorską pt. „Analiza krytyczna” filozofii praktyki Ernsta Fischera”.

Przygotował rozprawę habilitacyjną na temat Współczesna niemiecka antropologia filozoficzna. Pracował w charakterze starszego pracownika naukowego w Instytucie Kultury, Filozofii i Sztuki. Od roku 1981 jako docent wykładał dyscypliny filozoficzne (historia filozofii, logika i etyka) na Universitatas Polona Vilnensis. Na tej uczelni pełnił obowiązki dziekana Wydziału humanistycznego. Napisał ponad 60 artykułów naukowych z antropologii filozoficznej, personalizmu, historii filozofii Litwy i Polski, m. in.:

• Źródła historii myśli filozoficznej na Litwie, Wilno 1980;
• Koncepcje pedagogiczne Jana i Jędrzeja Śniadeckich, [w:] „Nauka a jakość życia”, Wilno 1990;
• Personalizm i odnowa katolickiej społecznej nauki, [w:] „Filosofija ir sociologija”, 1992, nr 1, s. 44-65;
• Nauka o człowieku w Starym Testamencie [w:] „Filosofija. Sociologija”, 1996. nr 1, s. 3-10;
• Platońska koncepcja człowieka doskonałego, [w:] „Filosofija. Sociologija”, 1996, s. 3-10;
• Koncepcja struktury i dyspozycji człowieka św. Tomasza z Akwinu, [w:] „Tomizm: przeszłość i współczesność. Zbiór artykułów”, 1999, s. 167-179.
  
  Żona Irena, synowie: Mariusz (1976), Eligiusz (1979).
  
  Zainteresowania: fotografia.
  
  Zmarł 3 maja 2022 roku.